اگر چه مرقد شریف امام حسین (ع)در سرزمین کربلا واقع شده، ولی مزار حقیقی آن حضرت در دل های شیعیان وعاشقان اهل بیت قرار دارد.

گنبد طلایی و پرچم سرخ رنگی که بر فراز آن برافراشته شده، از دور خودنمایی می کند.سرخی پرچم، تداعی کننده خون های پاکی است که در روز عاشورا زیباترین تابلوی آزادگی را در زمین کربلا ترسیم نمود.ضریح مقدس در وسط روضه منوره واقع شده و در بالای آن، این آیه قرآن به چشم می خورد:

«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون» (آل عمران/ 169)

ضریح امام حسین(ع)شش گوشه دارد که دو گوشه آن متعلق به فرزندان شهید آن بزرگوار، علی اصغر(ع) و علی اکبر(ع) است.

17تن از شهدای بنی هاشم نیز در کنار مرقد مطهر امام حسین(ع) مدفون اند.

در رواق مجاور ضریح مطهر آن حضرت، یار و صحابه خاص امام، حبیب ابن مظاهر اسدی در خاک خفته است.

صحن مطهر دارای7 باب است که عبارتند از:

1-باب قبله، 2-باب قاضی الحاجات، 3-باب زینبیه، 4-باب سلطانی، 5-باب بازرار بزازها، 6-باب سدره،7-باب الصافی که به درب بین الحرمین نیز معروف است.

فضل وشرافت مرقد مطهر سیداشهدا(ع)چنان است که امام صادق(ع) فرمود:« قبر ابی عبدا...الحسین(ع) از آن روزی که در آنجا دفن شد، باغی از باغ های بهشت است.»